Aşk’a aşıktır her insanoğlu, tıpkı benim gibi..
Aşk kendi başına bir, bağımlılıktır.
Aşk kaybedilmediği gibi, bulunmazda oysa ki…
Kimse kabul etmez belki de bu fikri.
Kimse kabul edemez belki de bu fikri.
Kabullenmek ne kadar zorsa bu fikri,
Aşık olmak ya da aşkı bulmakta o kadar zor işte.
Ama insan değil miyiz işte,
Kabullenemiyor, inanamıyoruz.
Aşk’ın var olmadığına.
Ya da
Bulanamayacağına,
Ya da
Yalan olduğu fikrine…
Oysaki o kadar basit ki denklemleri aşkın,
Herkes kendine göre yerleştirmiş denklemine kendisini…
Herkes kendine göre yaşıyor.
Ve bu denklemlere yerleştirilmiş her insan sadece zorlaştırıyor aşkın kendisini…
Merak ediyorum insanlar niye aşk kavramını bu kadar zorlaştırıyorlar kendilerine.
Acı çekmeyi mi seviyoruz acaba, acısız yaşayamıyor muyuz?
Bilemiyorum.
Tahminler artık yetersiz biliyorum aşk kavramına.
Tanımlayamıyoruz hiç birimiz bunu…
Kişiler, yaşananlar, anılar…
Tıpkı prensin uyuyan güzeli bir öpücükle uyandırması gibi…
İşte aşkın bu mucizevi yanına kimse kapılamıyor, kimse inanamıyor…
Nedensizce yaşıyoruz aşkı, nedensizce tüketiyoruz aşkı..
Aşk adı üstünde işte Aşk!!
Bir mucizedir.
Bir mutluluktur.
Bir acıdır.
Ve biz sadece onu kaybetmek için yaşıyoruz…
Amaçsızca sadece tüketiyoruz aşkı…
Bulunca bile kusurlarla süslüyoruz o mucizeyi…
Belki de şimdiye kadar kaçırdık aşkı ellerimizden…
Düşünmeden geçemiyorum işte…
Belki de kaçırdık aşkı ellerimizden..
17.04.2011
*Sinem Yılmaz..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder