Bazen hayat beklemediğimiz şeylerle çıkar gelir karşımıza.. Ummadık anda, umulmamış umutlarla karşı karşıya bırakır bizi. Ne sevinçten haykırabilir insan nede ağlayabilir.
Kimine göre sonu asla gelmeyecek anların başlangıcı, kimine göreyse her başlangıç bir sonu ifade eder. Kimi polyanacılık oynar, kimiyse hep en kötüye alıştırır kendini. Oysaki ummadığı anda karşısına çıkan her bir fırsatı beklemiştir insan değil mi? Ama kimimiz iyi düşünme konusunda iyi değilizdir. Kimimiz de polyanacılıkta çok iyidir.. Her ikiside iki ucu keskin bıçaktır adeta. Ama ne yaparsak yapalım ' mantığımız, kalbimiz birbirine bağlandığında ' artık her şey kaçınılmaz bir hal alır.
Tıpkı bir denklem halini alır hayatımız. Kurallar ortaya çıkar asla hissetmediğimiz anda, zorluklar başlar. Her koşulda söz verilmiş olsa bile, sonu asla gelmeyen yollar açılmıştır artık. Kimi gözünü kör etmiştir, kimiyse fazla realistlikten gururun kölesi haline gelmiştir..
Ortayı bulamaz kolay yoldan insanoğlu. İllaki zorlaştırmak zorundayızdır her bir güzel şeyi.. Oysaki birbirini takip eden her bir an, her bir anı, her bir nefes kendi seçimimizdir. Kendimiz rolümüze bürünür, kendimiz oynarız. Ve o an geldiğinde kaybedilenler asla geri gelmeyen, hayatlarımızsa asla tamamlanamayacak bir hal almıştır bile. Ne dur demek yeterli olur. Nede doğruyu geç olsada yapmaya çalışmak.
Sinem Yılmaz..
23 Ekim 2011
'Hayat aşktan ibaret değildir' benim büyüdüğüm yerde..
Çok şey istemiyorum aslında ben hayattan. Sadece gerçekten bir nefes almak istiyorum derinden. Çok şeyde beklemiyorum aslında ben insanlardan. Sadece gerçek bir dürüstlük istiyorum samimisinden.
Ama biliyorum, o kadar iyi biliyorum ki insanların içini.. Ama bilmedikleri çok şey var benim hakkımda ve benim hayatımla ilgili..
Mesela benim önem verdiğim insanlar çoktur. Birde ufacık bir şey için dünyayı yakacağım insanlar vardır. Azdır, özdür ama gerçektir. İstediğim nefesleri yanında aldıklarım ve istediğim dürüstlüğü gözlerinde gördüklerim.. Verdiğim öneme güvenip, arkamdan bakan gözleri görmediğimi sanan o ‘çok’ insanlar bilmezler ama benim uyumlu yanımdan başkasını, sessizliğimden çıktığımda yaşadıklarımı ya da her gece başımı yastığıma koyduğumda akan gözyaşlarımın sebeplerini..
Acılarıma sebep biçerler bana sormadan mesela. Ama benim acılarım maalesef onların bekledikleri gibi değildir. Hayal kırıklığı yaratsam da insanların peşin fikirlerine yapıcak bir şey yok, hayatım çok fazla ve çok daha ‘değerli’ acılarla dolu uzun bir süredir. Birde kaybedişlerime sebep biçenlerde vardır mesela. Ama bilmezler işte ‘aşkı kaybetmek’ bir ‘nefesi kaybetmekten’ daha önemli değildir. Bir aşk bir dostu, bir aileyi ve bir canı bana geri getiremez.
Çok şey öğrendim ben bu hayattan. Hemde çok ama çok kısa bir sürede. Herkesin nasıl kolay aşık olabiliceğini, herkesin nasıl kolay bir şekilde acılarına gem vurabileceğini, sahte gülümsemelerin ardına nasıl saklanılabileceğini ve birde gerçek kaybedişlerin nasıl ağır olduğunu..
Bilirim bu yüzden ‘insanların kaybetmedikleri çok şey vardır bu hayatta‘. Kaybedenlerin yerine kendini koymakla olmaz bu işler oysaki. Değerli bir acıyı nasıl yaşaması gerektiğini bilmez mesela insanlar. Tutunduğun son dalında kırılacağını bilerek yaşamayı bilmezler işte. Herşey uzun bir süre üstüste geldiğinde nasıl nefes alınamadığını bilmezler işte. Kaybettiklerinin asla geri gelmeyeceği gerçeğiyle nasıl yaşandığını ve nasıl yaşanamadığını bilmezler. Nefes almanın bile haram olduğu günlerin içinde, zorluklar içinde nefes almanın ne demek olduğunu bilmezler işte.
O yüzden kızamıyorum bile bu insanlara. Sadece acıyorum, günah aldıklarına ve bana gelip sormak yerine peşin bir karar verip, üstünü kapamalarına.. Bu sebepten söylüyorum işte..
Çok merak eden varsa bilsin ki 'hayat aşktan ibaret değildir' benim büyüdüğüm yerde..
Sinem Yılmaz..
Ama biliyorum, o kadar iyi biliyorum ki insanların içini.. Ama bilmedikleri çok şey var benim hakkımda ve benim hayatımla ilgili..
Mesela benim önem verdiğim insanlar çoktur. Birde ufacık bir şey için dünyayı yakacağım insanlar vardır. Azdır, özdür ama gerçektir. İstediğim nefesleri yanında aldıklarım ve istediğim dürüstlüğü gözlerinde gördüklerim.. Verdiğim öneme güvenip, arkamdan bakan gözleri görmediğimi sanan o ‘çok’ insanlar bilmezler ama benim uyumlu yanımdan başkasını, sessizliğimden çıktığımda yaşadıklarımı ya da her gece başımı yastığıma koyduğumda akan gözyaşlarımın sebeplerini..
Acılarıma sebep biçerler bana sormadan mesela. Ama benim acılarım maalesef onların bekledikleri gibi değildir. Hayal kırıklığı yaratsam da insanların peşin fikirlerine yapıcak bir şey yok, hayatım çok fazla ve çok daha ‘değerli’ acılarla dolu uzun bir süredir. Birde kaybedişlerime sebep biçenlerde vardır mesela. Ama bilmezler işte ‘aşkı kaybetmek’ bir ‘nefesi kaybetmekten’ daha önemli değildir. Bir aşk bir dostu, bir aileyi ve bir canı bana geri getiremez.
Çok şey öğrendim ben bu hayattan. Hemde çok ama çok kısa bir sürede. Herkesin nasıl kolay aşık olabiliceğini, herkesin nasıl kolay bir şekilde acılarına gem vurabileceğini, sahte gülümsemelerin ardına nasıl saklanılabileceğini ve birde gerçek kaybedişlerin nasıl ağır olduğunu..
Bilirim bu yüzden ‘insanların kaybetmedikleri çok şey vardır bu hayatta‘. Kaybedenlerin yerine kendini koymakla olmaz bu işler oysaki. Değerli bir acıyı nasıl yaşaması gerektiğini bilmez mesela insanlar. Tutunduğun son dalında kırılacağını bilerek yaşamayı bilmezler işte. Herşey uzun bir süre üstüste geldiğinde nasıl nefes alınamadığını bilmezler işte. Kaybettiklerinin asla geri gelmeyeceği gerçeğiyle nasıl yaşandığını ve nasıl yaşanamadığını bilmezler. Nefes almanın bile haram olduğu günlerin içinde, zorluklar içinde nefes almanın ne demek olduğunu bilmezler işte.
O yüzden kızamıyorum bile bu insanlara. Sadece acıyorum, günah aldıklarına ve bana gelip sormak yerine peşin bir karar verip, üstünü kapamalarına.. Bu sebepten söylüyorum işte..
Çok merak eden varsa bilsin ki 'hayat aşktan ibaret değildir' benim büyüdüğüm yerde..
Sinem Yılmaz..
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)