Sessizliğe ve suskunluğa bürünerek...

Yalnızlığımı öyle derinden hissediyor ve yaşıyorum ki...

Kelimeler, cümleler, paragraflar, şarkı sözleri

Hepsi o kadar anlamsız ve manasız ki, yazmak bile rahatlatamıyor beni belki de...

Kelimelere sığınıyorum yinede, bırakıp gidemiyorum.

Ama yazdıkça, hisselerimin farkına vardıkça anlıyorum,

Anlıyorum ki hisselerim bile yalnız bırakıyorlar beni.

Gecenin bir yarısı uyanıp mutluluk içinde yazılar yazdığım zamanları,

Acılar içinde kıvrandığımda içimden dökülen kelimelerimi,

Gözyaşlarımın kâğıtlara damladığı o anları özlüyorum.

Öyle çok özlüyorum ki…

Şimdiye baktığımda ise, acılarımı dile getiremeyecek kadar bitkin ve yılgınım.

Kelimeler ellerimde düğümlenircesine kalıyorlar.

Ağlayışlarım boğazıma düğüm atmışçasına kalıyor yüreğimde,

Hiçbir acı, değmezmiş şimdikilerin yanında bunu anlıyorum…

Her şeyi bırakışımı görüyorum.

Her şeyin ellerimden kayıp gitmesine izin verişimi seyrediyorum

Sessizce ve suskunluğa bürünerek…

Öylece bakıp dalıyorum hayatın akışına,

Gülüyorum, ağlıyorum zaman zaman.

Ama haykıramıyor, bağıramıyorum.

Acılarımı söküp atamıyorum hayatımdan.

Çünkü biliyorum ki alışamıyorum, yapamıyorum…

Zorluklara göğüs germeyi öğrenmek için çok yılgınım.

Ve inanması güç olsa da istemiyorum.

Güçlü durmak zorunda olduğumun bilince olsam da,

Bırakıyorum kendimi acımın derin boşluklarına…

Yalnızlıklarımın kapıda beni beklediği,

Ve benimde kapıyı onlar için açtığım gerçeğiyle yüz yüze geliyorum…

*Sinem Yılmaz...