Ve o günlerin, gecelerin bana kalan kârları kelimeler...

Kelimelerin boğazıma düğümlendiği bir gecenin sabahı daha...
Boğazıma düğümlenen her kelimenin, parmaklarımda can bulduğu bir gecenin sabahı,
Gözlerimi sabaha kapatırken aklıma düşen siluetinin uykumu nasılda uykusuzluğa teslim ettiğinin en büyük görgü tanığı oluyor sözlerim…
Her bir kelimede seni nasıl bulduğumu düşünüyorum.
Her bir düşünce de, her bir anıda sana olan özlemimle savaş veriyorum.
Yorganımı yüzüme kapatıyor, kulağımda çalan şarkıya yoğunlaşıyorum ve birde telefonumun tuşlarında ellerim hızlıca yer değiştiriyor.
Tarifi imkânsız bu anın tarifini yapmak adına…

Bu gece çok yazdım dedim kendime,
Bu gece çok söz söyledim onunla ilgili dedim kendime.
Ama bitmemiş hala kelimelerim...
10 dakika önce kapanan gözlerim şimdi fal taşı gibi açılmış, klavyenin üzerinde yavaşça güçsüzleşen ellerim şimdi deli gibi yazıyor.
Hala bir sen yaşıyor hayatım, hala bir sen yazıyor kelimelerim...
Tüm acılara kapılarımı açıyorum her bir sende,
Her bir sende bir başka kelime düğümleniyor boğazıma
Ve her bir sende boğazıma düğümlenen o başka kelimeler inatla can bulmaya devam ediyor ellerimde.

Pes etmiyor yüreğim hala, mantığıma kalsa sen gideli çok oldu!
Herkesin en büyük derdi de bu değil mi işte…
Senli ve sensiz günler geceler
Ve o günlerin, gecelerin bana kalan kârları kelimeler...
Bu gece olmaz dedim kendime olmaz!
Ama işte sensizliğin ne zaman gelip kafama dank edeceği belli olamıyor.
Kafiyelerim olması gereken yerden başka bir yere kayıyor,
Kelimelerim olması gerektiğinden daha da serbest hareket ediyor.
Aslında diyorum aşk değil benim hissettiğim,
Benim hissettiğim kırgınlık…
En çok kırıldığım anların, senden duyduğum onca güzel sözü içeren anlarla aynı olması,
İşte bu senli gecelerimin, gündüzlerimin, uykusuzluklarımın sebebi, niyeti.
Niyetim seni de kırmak değil aslında,
Nede olsa anlamadan okuyacaksın bu kelimelerimi
Nede olsa ben senden çoktan gittim sevgili!

İçin cız etmeden, kalbin sızlamadan okuyacağın her bir kelimenin sahibi ben oluyorum sadece su durumda
Ve her sahiplendiğim kelime biraz daha uzaklaştırıyor seni benden.
Buda ayrıdır ya işte insan hayatında.
Bilmeyeceğini bile bile yazmak, çizmek…
Sonra da umut etmek ' ah üstüne alınsa keşke diye'
Ama ben kabullendim o anlara asla sahip olamayacağımı tıpkı sana ve senin sevgine sahip olamadığım gibi
Ve kabullendim ben senle gelen her bir güvensizlik hissini,
Senin bana bıraktıklarının hayatımın her bir anını işgal ettiğini bilerek!
Zor olsa da sevgilim,
Kabullendim ben senle gelen ve senle giden her anıyı, acıyı, umudu ve umutsuzluğu…

*Sinem Yılmaz...